SŁowianie sie obudzaja

uczyli nas miłować wroga
choćby ten z nienawiścią
uderzał nas w twarz

i mówili, że nie ma Boga
w świętych gajach
w kamieniach i drzewach
w wartkich rzekach
i jasnym obliczu słońca
że kłaniamy się bałwanom

gardzili naszą miłością do ziemi
mówili że ojczyzna
to nie sława praojców
ich dbałość o rolę
ich wojenny trud
że słowiańskie królestwo
jest w innym świecie

mówili też
że nadchodzi czas
gdy syn stanie przeciw ojcu
córka przeciw matce

tak mówili

kazali nam paść na kolana
posypując nasze głowy popiołem
przekonywali
że jesteśmy tym prochem

wielu z nas uwierzyło

złamani i zagubieni
klęczący w dusznych
kamiennych świątyniach
wznoszący modły
do obrazów i rzeźb
do martwego bożyca
na słonecznym krzyżu

żadne imperium
nie trwa wiecznie

wieczna jest tylko
nasza pamięć..